Ervaringsverhaal van Yara

“Ik woon sinds november 2021 op de locatie Geffen van Woonzorgnet. Toen ik hier binnen kwam, voelde ik me verloren en vooral eenzaam. Ik was zelfs op het punt gekomen dat ik het traject bij de levenseindekliniek was aangegaan. Ik had totaal geen daginvulling en spendeerde mijn dag op de bank en vooral in bed: series kijken, op mijn telefoon kijken, etc. Ik overleefde, echt 'leven' was het al een lange tijd niet meer. Samen met mijn begeleidster Nona heb ik elke keer kleine stappen gezet, die steeds groter werden. Het heeft mijn eeuwige masker af laten doen en voor veel begrip gezorgd, zowel bij mijzelf als mijn ouders. Ik vond het wel lastig om hier te komen wonen, het was mijn eerste woongroep en bij mijn ouders was het fijn en veilig. Maar ook al is niet thuis bij mijn ouders, is het toch een fijn en veilig huis. Je mag hier 'zijn', ik kan hier leven."

Ook de ouders van Yara zien haar groei

“Hoe moeilijk is het om je dochter te zien worstelen met het leven? Dusdanig dat ons gezin (we hebben ook een zoon) werd ontwricht. Een onhoudbare situatie thuis was ontstaan. De dag dat Yara bij Zorggroep ’t Zicht -later Woonzorgnet- ging wonen, was een inktzwarte dag voor ons allemaal. Dit is niet zoals je het voor ogen hebt, met een dochter die pas 16 jaar was op dat moment.

Haar weg vinden in de woongroep was lastig. Door regelmaat en rust te creëren zijn de eerste stappen gezet. Uiteindelijk is Yara zo ontzettend gegroeid. De begeleiding heeft Yara laten inzien dat ze er mag zijn, dat het oké is, als het soms wat minder gaat. Dat ze de lat voor haarzelf niet zo hoog hoeft te leggen. Wat nog mooier is, is dat onze band met Yara alleen maar hechter is geworden door dit alles.

Nu ik dit stukje schrijf, wat echt niet alles weergeeft, kan ik alleen maar zeggen dat ik trots ben. Op Yara, die nu weer positief in het leven staat. Stabiel is en ziet en voelt dat ze er mag zijn. Mede dankzij de begeleiding, groeit zij uit tot een mooie volwassen vrouw. Tuurlijk heb ik soms wel eens getwijfeld of Yara op de juiste plek zat, daar was ik niet de enige in. Maar in alle eerlijkheid denk ik niet dat ze het beter had kunnen treffen. Wij hebben onze dochter weer terug. Wij zijn weer papa en mama. Hoe mooi is dat?”